La Vergas

Vergeetachtig?
Afgelopen week was een absolute Suus – in – actie – week. Maandag zag ik een van mijn vriendinnen een heerlijke zelfgemaakte salade eten. Dat kon ik natuurlijk ook! De volgende dag ging ik naar school met de homemade salade in mijn rugzak. Ik dacht nog; “Wat is mijn tas licht vandaag”. Dat klopte. Ik was mijn boeken, schrift, etui, Ipod en roomkey vergeten. Aangezien leren verdomd lastig is zonder schoolspullen kon ik terug naar de residentie. Die avond ging ik naar de sportschool voor een zwemtraining, zonder badpak. Dan maar een crosstraining. Dinsdag vergat ik waar ik mijn fiets had geparkeerd. Gelukkig, want tijdens het zoeken bedacht ik me dat mijn boeken alweer op hun vaste verblijfplaats in onze kamer lagen. Woensdag, was een hele verbetering. Ik bracht mijn boeken mee naar school en vergat ze in het klaslokaal. Mijn teacher herkende mijn handschrift en gifgroene pen direct. Tja, ik sta nou eenmaal niet bekend om het mooie meisjeshandschrift. Tot overmaat van ramp moest ik dankzij mijn broertje nog gaan hoofd rekenen ook; “Hoeveel uur moet ik je nog missen?” Nou dat is dan. Uuhm. Monopoly, is normaal al een fikse uitdaging voor de Kortleverkinders en de afgelopen weken heb ik Engels gestudeerd, geen hoofdrekenen. De uitkomst was 4 (weken) x 7 (dagen) = 28 (dagen) x 24 (uur) = 672 (uur) + 3 (dagen) x 24 (uur) = 744 uur! En toen bedacht ik me het tijdverschil. Aangezien het in Nederland 9 uur later is verzon ik in een vlaag van verstandsverbijstering, wat ik mijn broertje uiteraard direct meedeelde, dat er nog 9 uur bijgeteld moesten worden. Ik moest die 9 uur tenslotte ergens inhalen. Het duurde ongeveer 1 dag voordat mijn broertje me had overtuigd van mijn ongelijk. Aan mijn zelfverzekerdheid lag het gelukkig niet. Op Donderdag liet ik fikse verbetering zien. Alles ging goed. Totdat ik na mijn zwemtraining met mijn handdoek omgeknoopt onder de douche stond. Mijn shampoo stond keurig bovenop het handdoekhaakje. Dit zijn van die weken dat je blij bent dat Vrijdag eindelijk is aangebroken. Die klimtraining in spijkerbroek neem je dan maar op de koop toe. O en pa, laat die 9 uur wachttijd maar zitten als je me ophaalt van Schiphol, goed?

03112014 Monday
Wanneer weet je dat je gewend bent geraakt aan een nieuwe situatie? Juist! Als Maandag voelt als het ultieme begin van de week. Je bed ligt zo lekker dat het schreeuwt om je gezelschap. De douche is veel te warm om onder vandaan te stappen. Het duurt nog 5 lange dagen voordat je tijd hebt voor een uitstapje. Enne was er niet zoiets als een Essay die je had moeten schrijven? De beste manier om de week te beginnen is een goede lunch met vrienden en vriendinnen. We hebben een overheerlijke cheeseburger met sweet potatoes fries gegeten. Die sweet potatoes fries kan ik trouwens wel waarderen. Heerlijk.

04112014 Cowboy story
Tijd voor een Cowboy – verhaal. Mijn roommate en ik lagen net in bed, terwijl onze draak van een derde roommate op stap was. Dinsdagavond, 23.30 uur, vloog de deur van ons appartement open. Vanuit mijn stapelbed zag ik een vreemd mannengezicht onze kamer inkijken. Van links naar rechts, waarna de deur weer gesloten werd. Mijn roommate en ik schrokken ons dood. Aangezien ik inmiddels redelijk getraind raak in het bestrijden van glurende mannen sprong ik direct uit bed. Ik riep tegen mijn roommate “Blue cap”, “Red shirt”, “I’ve my Phone!” en trok mijn leren jack aan over mijn pyjama. Ik had de vaart er goed in en rende in volle vaart langs alle appartementen, de hoek om. Ja, daar was hij! Het was me niet ontgaan dat er een aantal studenten op de tweede verdieping aan het kletsen waren. Er stond een man bij de lobby. Dus als ik zou gaan gillen stond de parkeerplaats vast in no – time vol. Ik voelde me geoorloofd deze knakker eens even aan de tand te voelen. Ik rende in volle vaart op hem af met mijn vuist in de lucht; “What was you doing in our room!!?”. Hoppa, twee handjes in de lucht. De knakker bleek een nieuwe staff member, die deze avond voor het eerst aan het werk was. Zijn overduidelijke schuldgevoel, knalroze organisatie keycord met masterkey en zijn snelle introductie waren nog niet overtuigend genoeg voor mij. “Onze deur checken vanwege de Draak van een roommate? Om 23.30 uur ’s Avonds? Je hebt een masterkey? Moet je die dan echt gebruiken, op dinsdagavond na 22.00 uur? Nieuwe medewerker? Sinds wanneer hebben ze die nodig?” Gelukkig wist hij me te overtuigen. Daar stond ik dan. Als een panter met mijn poot en vlijmscherpe nagels in de lucht, in pyjama. Hij voelde zich ontzettend lullig, omdat hij ons de stuipen op het lijf gejaagd had en ik geloof niet dat hij zijn Masterkey nog een keertje gebruikt op dit tijdstip zonder kloppen. De volgende dag heb ik me maar even netjes aan hem voorgesteld. Inmiddels stelt hij zich altijd verdekt op als ik langs loop. Grapjas.

05112014 Science Fiction
Lezen is een van mijn hobby’s. Helaas, weten ze dat op de meeste scholen flink te verpesten door middel van verschrikkelijk saaie, langdradige of onbegrijpelijke boeken. Vandaag zijn we begonnen in een Science Fiction boek. Helemaal, mijn ding. Het begon met aapmensen, die een soort ruimtesteen vonden en daarna ruzie kregen met een dier. Vervolgens was er een dokter in een vliegtuig. Het vliegtuig vloog over Afrika en de dokter had last van luchtziekte. Net nadat ze in de ruimte beland waren kwam hij een vriend tegen. Een vriend waar hij nou net niet op zat te wachten vanwege die luchtziekte in de ruimte. Snappen jullie het nog? Ik dus niet. Waar zijn die apen ineens gebleven? Aangezien ik niet in mijn moedertaal aan het lezen ben denk ik voortdurend dat ik de taal niet begrijp. Ik lees dezelfde bladzijde 3 keer. Om vervolgens te concluderen dat Science Fiction vraagt om een supercreatief brain die logica kan loslaten.

06112014 The Dragon in our room
De Draak van een roommate drijft mijn andere roommate, de staff, het management van het hotel en mij tot waanzin. Ik heb in de tussentijd drie roommates gehad waar ik geen enkel probleem mee had. Met geen van alle had ik een perfecte klik. Een taalbarrière in combinatie met Franse groepsvorming. Mijn vijf jaar Franse taal op de middelbare school zijn duidelijk niet genoeg om aansluiting te vinden bij deze exclusieve groep. Gelukkig, mis ik er niets aan. Deze Draak is anders. Ze vindt geen aansluiting bij mijn andere Franse roommate. Ze gaat niet naar school aangezien ze overdag bijkomt van haar stapavonden. Papa betaalt tenslotte alles. De Draak is 23 jaar en dit is haar 8e kamer. Geen hostfamily of studentenkamer houdt het langer dan twee weken met haar uit. Toch behoort het 8 keer wisselen van kamer blijkbaar tot haar opties. Elke nacht stappen is geen probleem. Het is echter wat vervelend als je om 04.00 uur thuis komt, de lichten aandoet, een kaasmaaltijd opwarmt in de magnetron en ‘O ja? Had ik roommates’ “Sorry hoor” roept. Het opeten en opdrinken van de inhoud van de koelkast van je roommates wordt haar ook al niet in dank genomen. “Is this your Yoghurt?” “We took it”. Het delen van mijn roommates spullen viel tot overmaat van ramp ook niet in de smaak. “I took your scarf today. It smells so good!” “Why do you have my blanket on your bed?” “I miss my blanket in France really bad. So, I took yours. We’re living in community. So, we’ve to share.” Haar Fransen vrienden praten ontzettend luid en hangen graag rond in onze kamer. De kamerdeur laten ze openstaan. Ook ’s nachts, wanneer wij liggen te slapen. Vandaar de kamercheck van gisteren. Helaas, was de Draak al op stap om 23.00 uur. Wij slapen niet meer zo vast gezien alle gebroken nachten en het wantrouwen in de Draak en haar achterban. Wanneer je wakker gehouden wordt door Fransen die over je praten in het Frans is het trouwens verdomd lastig om je niet te mengen in het gesprek. Ik heb haar notabele uitgelegd dat ik een klein beetje Frans versta. Dat kleine beetje Frans wordt de laatste maanden groter. Wanneer je een taal iedere dag hoort wordt je er tenslotte beter in. Bovendien is het verdomd interessant om te weten wat er over je gezegd wordt. Ik ben verder niet nieuwsgierig hoor. Ik kwam hier om mijn Engels te verbeterde en kom straks met verbeterde talenkennis in Engels en Frans terug. Ieder voordeel heeft zijn nadeel. Alleen die Draak. Die moet zo snel mogelijk de kamer uit. We weten wat ze in de andere kamers heeft uitgespookt en voelen ons onveilig. Ik heb het scala medicijnen wat ze slikt gezien en weet wat haar mankeert. Ik ben op dit moment even geen Maatschappelijk werker. Zeker niet voor mensen die mij als stuk vuil behandelen. Gelukkig heb ik wel geleerd om dit soort mensen om te gaan.

07112014 Las Vergas
Om 6.00 uur zaten mijn Italiaanse, Vietnamese vriendin en ik in de Uber (soort Taxi) richting Alianza. Daar stapten we in een bus vol Chinezen richting Las Vegas! Na een uur of 7 en een goede Chinese lunch kwamen we aan in Hotel Circus Circus. Wat een stad, wat een hotel, Las Vegas wordt niet voor niets een indrukwekkende stad genoemd. Ons hotel was roze, tot grote blijdschap van de Vietnamese vriendin, die iedere dag in dezelfde kleur gekleed gaat. Circus Circus is een reusachtig gebouw. De hal is groter dan ons hele huis. Van het tapijt word je duizelig. De gokgeluiden komen je tegemoet. Er zijn zo mogelijk nog meer lampjes in het hotel als daarbuiten en wat is een hotel zonder Indoor Adventure Parc, Mac Donnalts, Pizzaria en shoppingmall? We hadden ongeveer een uur om ons over alles wat we zagen te verbazen en neer te ploffen op overheerlijke kingsize bedden. Wat een verademing in vergelijking met mijn stapelbed in de residentie. Na onze powernap was het tijd voor de Nighttour. We gingen Las Vegas in. Wat een lampjes. Mijn broertje had dit zeker wat gevonden! Er was een lightshow in de lucht. Er vlogen mensen mensen door de lucht aan bungee jump cords. De schaars geklede meiden waren overal om mannen de casino’s in te lokken. Sommige waren verhuld in twee stickers, wat trouwens niet afkleed. Anderen droegen bikini’s en verentooien. Het is waar dat ‘tijd’ in Las Vegas niet bestaat. Alles is licht, overdekt, of het lijkt alsof je buiten bent door schilderrijen. Het geld dat je wint kun je direct uitgeven in een van de honderden shops en je hoeft je hand maar uit te steken of je hebt een dunut, Happy meal of Pizza slice te pakken. Na het oude gedeelte van Las Vegas gingen we naar het nieuwe gedeelte. We zagen een outdoor lightshow met Vulcano’s voor de deur van hotel Treasure Island. Vervolgens bezochten we Hotel The Venetian. Wat een gigantisch hotel. De gokhallen met pokertafels zijn niet te vermijden. Met je zaken vol geld kun je direct de dure shops binnenwandelen. In het hotel kun je een Gondeltour doen over de indoor grachten. Muzikanten spelen Italiaanse muziek. Je kunt Italiaans eten en natuurlijk Italiaanse kleding scoren. De shops en de gondelgrachten lijken buiten, want op de plafonds staan wolken geschilderd. Het voelt alsof je droomt. Wij hadden hier nog wel een nachtje kunnen rondwandelen. Na Hotel Venetie waren we behoorlijk moe. Na een bezoek aan de Mac in ons hotel zijn we gaan slapen.

08112014 Gran Canyon
We moesten akelig vroeg op om drukte onderweg naar de Gran Canyon te voorkomen. Mijn Italiaanse vriendin en ik zaten aan de donuts toen de Vietnamese vriendin haar kipnuggets van de vorige avond tevoorschijn haalde. Hadden die niet de hele nacht in onze kamer staan te verpieteren? Eetsmakelijk, eetgewoonten zijn nou eenmaal overal anders. Cultuurverschillen worden duidelijker en voelen groter aan wanneer je een paar dagen met iemand omgaat en vermoeid raakt. Als Italiaan en Nederlander voelden we ons bijvoorbeeld plots ontzettend Europees. Tegen de tijd dat we de Gran Canyon bereikt hadden waren we het beide spuugzat om foto’s te maken van onze roze reisgenote. Het heeft iets schattigs, hoor. In Amsterdam en Kinderdijk heb ik maar al te vaak groepen overenthousiaste amateur fotograven gezien. Van dichtbij was het behoorlijk vermoeiend. Het is namelijk niet makkelijk om iets van de omgeving te zien als je de hele dag een fotocamera en vervolgens een telefoon in je handen gedrukt krijgt. Je wordt op een plekje gezet waarvan het fotomodel denkt dat ze het best te zien is. Vervolgens moet je een foto of 10 maken van dezelfde pose. Nee, daarna zijn er nog drie favoriete poses waar je nieuwe shots van moet maken. Als de foto’s niet naar de zin zijn, maak je ze toch even overnieuw? Wij vroegen ons af hoe een fotoboek vol foto’s van jezelf eruit ziet. Wat vertel je je familie? “En dan zie je hier, Mij met mijn hoofd schuin, Mij met een plastic lepel, Mij voor het bordje Gran Canyon, Mij in de bus, Ik met een snoepje, Ik met mijn lunch en tot slot een foto van Mij. Mijn vakantie met mezelf was geweldig! Nu ik dit zo opschrijf voel ik me een bitch, maar nadat wij een beetje afstand namen van onze nieuwe job als fotograaf werden we zonder pardon aan de kant geschoven. Wij verschilden op dat moment even te veel. Onze roze vriendin verdween als sneeuw voor de zon zonder iets te zeggen en kwam na elke volgende busstop hijgend binnen van het fotograferen van selfies. Inmiddels wil ze niet meer met ons op trips. Jammer, we bedoelden het niet heel rot en snappen dat het een cultuurding is, maar aanpassen komt van twee kanten. De Gran Canyon was fantastisch. We hebben de Skywalk gedaan, genoten van het uitzicht en geluncht op de rotsen. Wauw, de natuur is prachtig. De rust en ruimte die je voelt is een verademing. Het was een zonnige dag. Een van de mooiste dagen van Los Angeles. Die avond hadden we langer de tijd om de omgeving en ons hotel te verkennen. We hebben een wandeling gemaakt. Wat een enorme kerstversiering hebben ze hier. Het is maf om sneeuwmannen en kerstverlichting op Palmbomen te zien. Alsof je kerst viert in Augustus. We kwamen een old fasioned Mac Donnalds tegen, supercool. De Mac Donnalds was zo luxe dat je het idee hebt dat je ontzettend goed en gezond bezig bent. Na onze wandeling hebben we nog even rondgehangen in het hotel. Vervolgens zijn we naar Hotel Luxor gegaan. Dat hotel heeft de vorm van een piramide compleet met Farao. Ook dit hotel was prachtig en tegelijkertijd van alles net te veel. We gingen naar de Fantasyshow. Als je het opzoekt op Youtube vraag je je vast af wat we daar in vredesnaam deden. Achja, je moet alles gezien hebben toch? De danseressen waren trouwens gigantisch goed.

09112014 Choclate Factory
Las Vegas zit er al weer op. We hadden dagen te kort of gewoon te veel gedaan in korte tijd. Het was super, overweldigend en gek. Op de terugwijs stopten we bij hetzelfde Chinese restaurant voor een maaltijd. Hierna bezochten we de Choclate Factory, yummie! We zagen hoe chocola gemaakt werd, proefden een bonbonnetje en bekeken de M&M store. De chocola was helaas behoorlijk duur anders had ik wat verzameld voor thuis. Eenmaal terug in de bus keken we lachen om homevideo’s. Iets wat mij altijd gigantisch aan het lachen brengt waardoor de rest van het gezelschap moet lachen om mij. Wie is hier de clown? En waarom is het zo lastig om te stoppen met lachen als je eenmaal begonnen bent? De volgende stop was bij een grote Outlet. Ik was inmiddels een beetje dromerig en had niet door dat onze roze vriendin zich nog steeds van ons afzonderde. Daar stond ik dan te wachten, te wachten en te wachten om erachter te komen dat onze Flamingo al was gevlogen. De Outletstore beviel me wel. Ik heb voorlopig genoeg nieuwe oorbellen. Het laatste stuk van de reis was lang. Ik was rond middernacht terug in de residentie. De draak bleek door de schooldirectrice te zijn verwijderd. Wat een verademing. De nieuwe roommate kon bij voorbaat al weinig fout doen. De sloten van de deur waren veranderd in verband met wantrouwen in de draak die nog steeds rondzwerft in hetzelfde gebied. Mijn nieuwe roommate komt uit Duitsland. Ze lag al te slapen toen ik aankwam. Ik heb haar voorbeeld maar gevolgd.

10112014 Testday
Mijn nieuwe roommate is erg aardig. We hebben vanmorgen even gekletst. Ze is ontzettend verkouden en haar neus en oren doen zeer. Sneu, want ze is hier maar voor drie weken en dan is een paar dagen griep al te veel. Tijdens het ontbijt in de Lobby heb ik geleerd voor de test. Iedere maandag is testday voor mijn klas. We moeten een Essay schrijven en onze grammatica en spelling wordt getoetst. Ik ben ontzettend moe en blij. De test ging vast niet zo goed als vorige week, maar ook niet onwijs slecht. Die middag ben ik maar naar de sportschool gegaan om in het zwembad bij te komen van het weekend. Ik besef me dat ik over de helft van mijn reis ben. De tijd vliegt en als je over de helft bent gaat de tijd alleen maar harder. O jee, ik met die tour naar San Fransisco snel fiksen!

11112014 Pizza Party
Mijn Italiaanse vriendin is jarig. We vierden haar verjaardag in een Italiaans restaurant met de heerlijkste Pizza die ik ooit op heb. De topping was op elke pizzapunt verschillend. Heerlijk. De terugweg hebben we verschrikkelijk gelachen. Ik nam de Uber terug naar het hotel met een vriend uit Saoudi Arabie. Hij had een extra pizza besteld voor thuis. Hij was zo gelukkig met zijn pizza dat hij zijn tas vergat in het restaurant. Eenmaal onderweg werden we gebeld dat meneer zijn tas vergeten was. We reden weer terug naar het restaurant. De chauffeur lag helemaal in een deuk, misschien hielpen de extra kilometers ook een beetje. De toon was gezet en we hadden het gezelligste ritje richting de residentie ooit. Al onze bloopers werden besproken.

12112014 Frozen Yoghurt
Vandaag hebben mijn Deense vriendin en ik een Frozen Yoghurt gescoord. Wauw, dat ijs en alle toppings zijn om te smullen.
13112014 Pizza addicted
Die pizza van Dinsdag smaakt naar meer. Ik scoor een pizza waar ik twee dagen mee kan doen en eet hem voor de TV in onze kamer. Ik klets met de roommate uit Duitsland en we showen foto’s van onze dieren.

14112014 Seal
Na school wandel ik naar de Redondo Beachpier. Ik heb zin in wat beweging en het is te mooi weer voor de sportschool. In de haven van Redondo zwemt een gigantische zeehond. Hij maakt de Pelikanen aan het schrikken. Ik heb de zeehond op film!

15112014 Manhattan by bike
Vandaag komt Sinterlaas aan in Nederland. Vreemd idee dat ze bij mijn brigade nu druk aan het bewaken zijn. Terwijl Nederland in de ban raakt van Kruidnoten en Chocoladeletters zijn we hier druk met Kerst en Thanksgiving. Ik heb vandaag genoten van het weer. Ik ben naar Manhattan gefietst en heb daar het gratis Aquarium op de pier bezocht. Vervolgens ben ik lekker in het zonnetje gaan liggen op het strand. Het is inmiddels ook ‘winter’ in LA wat betekent dat je soms een vest aanmoet. Het voelt dan ontzettend koud en de volgende warme dag voelt dubbel zo fijn. Ook is het eerder donker en donker is hier echt donker. Geen ster in de lucht. Gelukkig hangt de kerstverlichting al.
16112014 Beautiful Redondo
Het is zondag, bijkomdag. Deze Lazy Sunday besteed ik op het strand van Redondo. Na een paar uurtjes in de zon wandel ik naar een rots. Wat was het daar mooi. Op een uitzichtpunt heb je zicht over het hele strand van Redondo. De zon zakt in de zee. Palmbomen op de toppen van de rotsen. Wauw.

17112014 General Test
Vandaag is het weer tijd voor de wekelijkse test. Vanwege Thanksgiving hebben we morgen al de nieuwe leveltest.

18112014 Counters!
Leveltest achter de rug. Man, wat zijn die krengen lastig. Ik ben benieuwd of ik een level vooruit ben gegaan. Ik heb opnieuw maar drie weken gehad in hetzelfde level in plaats van zes. Ik heb nu wel het gevoel dat ik vooruit gegaan ben. Het Engels spreken en begrijpen gaat me gemakkelijker af. Ik begrijp de TV steeds beter, want ik lig steeds vaker in een deuk om grappen. Na school heb ik met de Deense vriendin afgesproken in de Counters een restaurant waar je je eigen broodje hamburger kunt samenstellen. Aangezien we beide dachten dat we de weg wel wisten zijn we beide verdwaald geraakt op verschillende plaatsen. Mijn vriendin vond de Counters als eerste en aangezien we elkaar niet konden bellen had ze geen idee dat ik ook verdwaald was. De ober riep enthousiast “Your friends are here” en ze werd aan een tafel vol vreemde meiden voorgesteld, haha. “Thanks, but they’re not my friends”. Na een halfuurtje vond ook ik het restaurant. Onze samengestelde hamburgers waren veel te groot om te happen, maar onwijs lekker. Helaas zaten we te vol om onze eigen Milkshake samen te stellen.

19112014 Comma Problem
Ik heb een probleem met komma’s. Ik stop ze overal waar ze in het Nederlands horen. In elke essay die ik terugkrijg staan bijna al mijn komma’s doorgekrast. Ik besluit de docent om hulp te vragen; “Uhh, I’ve a problem with comma’s” “I know you do”. En bedankt. Bevestiging is altijd fijn. Ik heb een nieuwe regel geleerd: If you doubt leave it out.

20112014 2 dollar burger day
In plaats van dollardog day is het 2 dollar burger day vandaag. Mijn Deense vriendin en ik hadden er helemaal zin in. De burgers waren niet bepaald lekker, maar het idee is leuk. Een bbq op school in de pauze is sowieso al cool. Vandaag is een coole dag. Ik hoor dat mijn vader misschien een baan heeft. Voor het eerst in jaren een enthousiast bedrijf. Na zijn online sollicitatie werd hij al snel gebeld en dat leidde tot een goed gesprek. Toen ma vroeg waar het bedrijf zat en pa het opzocht bleek het bedrijf in het oude pand te zitten waar mijn opa jarenlang gewerkt heeft. Hoe is het mogelijk! Thanks, for helping us! Ik hoop zo dat hij hier echt mag gaan werken. Wanneer ik ’s avonds thuis wat avondeten maak, haalt mijn Duitse roommate chocola voor tijdens het tv kijken. Ze verteld me dat ze het zo gezellig vind om samen te kletsen en tv te kijken voordat we gaan slapen. Ik had precies hetzelfde gevoel. Ze is de eerste roommate die gezellig in het Engels kletst en niet alleen Frans spreekt. Het is fijn om samen te eten en te kletsen over de dag. Net alsof je thuis komt. Deze avond hebben we het over zwemmen. Wat blijkt. Mijn roommate is van de DLRG, de Duitse Reddingsbrigade. Toeval bestaat niet.

21112014 Wall climbing
’s Morgens spreek ik met mezelf af dat ik vandaag niet naar de sportschool ga en niet ga zwemmen. Mijn knie doet zeer en mijn nek knakt. Ik voel me gammel. Eenmaal op school besluiten we naar een indoor climbing wall te gaan. Achteraf bedenk ik me dat ‘Geen sportschool’ niet betekent ‘Probeer eens een klimmuur’. Wanneer word ik verstandig? Het klimmen was supergaaf. Het is ontzettend spannend om volledig op een touw en je vriendinnen te vertrouwen. We begonnen met klimmen aan een katrol. Ik klom direct naar boven. De moeilijkheidsgraad viel me alles mee. Dan ben je boven en kijk je naar beneden. Dat katrolletje kan breken en dat touw ziet er echt niet zo sterk uit. Ik besloot dat ik het wel prima vond zo bovenaan de muur. Hier kon ik de rest van mijn leven blijven hangen. Uiteindelijk ben ik toch maar naar beneden geslingerd. Man, dat was spannend. Mijn Italiaanse vriendin heeft hoogtevrees. Het was zo knap dat ze toch meedeed en zelfs helemaal naar boven klom. Na onze katrolsessie kregen we klimles. Nu moesten we elkaar begeleiden bij het klimmen en dalen. We moesten volledig vertrouwen op elkaar, terwijl we elkaar allemaal relatief kort kennen. Dit is dus wat ze met teambuilding bedoelen. Je bent op elkaar aangewezen en je moet met elkaar naar een oplossing. Het was zo ontzettend tof om elkaar aan te moedigen, te begeleiden en na het klimmen waren we zo trots als een pauw. Op onszelf en op elkaar. De Nederlandse vriendin heeft een paar actiefoto’s gemaakt. Als je deze blog leest: bedankt! Niet alles doorvertellen over de Draak en de Roze vriendin, he? Haha.

22112014 Pancake goodbye
Onze Deense vriendin vliegt vandaag terug naar huis. Superstom. Ze moet blijven. Ik kan het goed met haar vinden. Ze is lekker sportief en overal voor in. We gaan naar het pancake house voor een lunch en kletsen nog even na. De eieren en pannenkoeken hier zijn groot. Wij genieten van Pineapple, choclate chip en Apple Cinnamon Oven Baked Pancakes. Na de pannenkoeken ga ik even naar het strand. Ik heb morgen een kookdate met een vriendin uit Nederland in haar hostfamily dus ik ga naar de winkel voor wat ingrediënten. Wanneer ik buk om mijn tas te pakken word ik ontzettend duizelig. De hele winkel draait. Ik wil het winkelmeisje bijna vragen om wat chips te halen. Ik fiets rustig naar mijn kamer en duik mijn bed in.

23112014 Santa Monica Guide
Ik voel me nog aardig duizelig. Gelukkig heb ik niet meer het gevoel elk moment om te vallen. Mijn Duitse roommate is zenuwachtig. Ze wil naar Santa Monica, maar geen van haar vriendinnen wil mee. Ik begrijp hoe ze zich voelt, want mijn vriendinnen zijn bijna allemaal blut en zeggen afspraken om de klip klap af, wat mij irriteert. Ik heb tenslotte voor deze reis gespaard. Het is jammer als je uitkijkt naar een tour naar bijvoorbeeld San Fransisco en alles wordt afgezegd. Ik vertel mijn roommate dat ik mee kan naar Santa Monica. Ze reageert heel blij. Ik hou van Santa Monica en aangezien ik er al drie keer geweest ben kan ik wat leuke plekken laten zien. Samen is alles net wat beter dan alleen. We ontbijten, gaan naar Santa Monica en eten bij de Bubba Shrimp. Op de terugweg ontmoeten we een student die zaterdag is aangekomen in Los Angeles. Vanaf nu brengen we de avonden met zijn drieën door. Erg gezellig. Vanavond ga ik naar de hostfamily van mijn Nederlandse vriendin. We hebben afgesproken om kruidnootjes te bakken voor de klas. Mijn andere klasgenoot woont in dezelfde hostfamily dus we bakken gezellig met zijn drieën. Het is leuk om voor het eerst in twee maanden in een echt huis, met een echt gezin te zijn. Het voelt zo gezellig en warm. We luisteren de CD met Sinterklaasliedjes die ik gisteren gekregen heb van een vriend. Ideaal. De gezinsleden vinden de Sinterklaasliedjes klinken als kerstliedjes. De hostmoeder kookt diner voor ons, terwijl we aan het bakken zijn. De kruidnootjes zijn niet helemaal gelukt. We moesten van 6 kruiden onze eigen speculaaskruiden maken, omdat die hier niet te vinden zijn. We hebben iets te veel peper toegevoegd. De goedgekruidnootjes smaken pittig. Ze zijn wel zo verslavend als ze horen te zijn. De pietencommotie van Nederland heeft trouwens ook het Amerikaanse nieuws bereikt. Bijzonder om ons landje in het nieuws te zien. Ze vallen ook goed in de smaak in de klas en bij onze vriendinnen. Voor het eerst in twee maanden zeg ik een zin in het Nederlands tegen de vriendin voor een spelletje. Nu pas komen we erachter dat we beide een ander Nederlands accent hebben. Dat klinkt gek. ’s Avonds is mijn duizeligheid nog niet verdwenen. Ik hoop dat het door de vermoeidheid komt.

24112014 Dizziness
Fijn. Dit is mijn derde dag met duizeligheid. Ik stap uit mijn bed en val bijna direct weer om. Ik besef me dat ik moet ontbijten, maar het ontbijt is ver weg. Ik ga er snel heen en stop wat naar binnen. Ik vertel de jongen uit Zwitserland die zaterdag is gearriveerd dat ik nog steeds duizelig ben. Ik vraag me af of ik naar school moet gaan. Ik ga toch. Slecht idee. Na het fietsen en het traplopen stort ik in. Wat doe je als je superduizelig bent en de terugweg naar huis zwaarder lijkt dan als een zombie op school zitten. Juist ja. Op school blijven. Ik hoefde de test niet eens te maken van de docent. Ik heb hem wel gemaakt. ’s Middags ben ik meteen gaan slapen. Ik heb vitamine C ingeslagen en besloten veel en goed te eten. Mijn vriendinnen en de staff in het hotel zorgen goed voor me.

25112014 Sickday
Het is de laatste dag op school in deze klas vandaag. Toch blijf ik thuis. Ik ben nog steeds duizelig. Ik eet ontbijt. Hang wat rond langs het zwembad met skype en een ligstoel en kruip vervolgens weer mijn bed in. Een sickday is naar, maar in het zonnetje toch een stuk beter te doen dan in bed. Na een heleboel uurtjes slaap voel ik me iets beter. Ik heb een pakketje met kaarten, lekkers en tijdschriften ontvangen van mijn beste, trouwe zwemzus! Die komen als geroepen. Hoe kom jij toch altijd aan die perfecte timing?