Spannend!

Het is zover! Alle voorbereidingen zijn gedaan, tenzij ik iets vergeet natuurlijk. Zoals jullie weten ben ik behoorlijk getraind in het laatste, dus even een check.

Koffer: gepakt;
Paspoort: nog 10 jaar geldig;
Schoolpas: uitgeprint;
Tickets: in mijn handbagage;
Zwempak: bovenin mijn tas;
Leesvoer: in overvloed;
Cadeau'tjes: Nog niet uitgepakt, goed hè;
Reisblog: bij deze!

De dingen die ontbreken kan ik vast ( volgens mijn tante in xxl- verpakking) kopen in Amerika. Het afgelopen halfjaar heb ik naast heel veel werken besteed aan het kiezen, regelen en voorbereiden van een leuke taalreis, want....mijn Engels is niet al te best. Naast een taalstudie ga ik natuurlijk een heleboel rondreizen en genieten. Ik wilde iets doen waar ik zelf voor gespaard heb, waar ik van mooi weer kan genieten, waar het heel anders is dan thuis en waar ik echt zelf voor kies in plaats van halsoverkop in rol.

De laatste paar dagen waren minder leuk dan ik had verwacht. Mijn visum is definitief niet op tijd goedgekeurd. Mijn aanvraag was op tijd, mijn betaling ook, maar na een hoop invulwerk werd al snel duidelijk dat mijn betaling niet automatisch was gelinkt aan mijn account. Aangezien mijn betaling een dag later was dan mijn aanvraag werd het visum geannuleerd. Ik reageerde, ontving een link en kon zo zien dat mijn betaling niet juist was. Ik had namelijk 120 euro betaald en ik moest 120 euro betalen, foutje? Yep, foutje. Wel een kwalijk foutje, want mijn visum was al afgekeurd en zelfs nadat het systeem liet zien dat mijn betaling wel degelijk was voldaan had ik pech. Ik kreeg twee weken lang iedere dag bericht van het consulaat dat ik 2 of 3 dagen moest wachten. Na veel (blijf rustig) telefoontjes en mailtjes was het dan definitief: Geen Visum. Je zult zien dat ik maandag bericht krijg dat het is gelukt, als ik in LA zit. Mijn taalstudie kan niet doorgaan en is een taalcursus geworden.

Man, wat baalde ik. Maargoed, ik heb studiegeld teruggekregen en nu meer tijd dan ik had verwacht. Tijd & geld, wat wil een mens nog meer?
Ik heb een beroep gedaan op mijn flexibiliteit en mijn plannen aangepast. Misschien is dit een teken dat ik best toe ben aan een sabbatical. Morgen stap ik in het vliegtuig, in mijn uppie, maar in de weet dat er studenten uit de hele wereld richting LA komen om ongeveer hetzelfde te doen. Ik ben heel benieuwd wie mijn kamergenoten en studiegenoten zijn. Verder ben ik benieuwd naar het weer, eten en alles wat anders is dan in Nederland. Ik weet in ieder geval dat er in Nederland een heleboel leuke mensen op mij wachten als ik 21 december weer terug ben! Ik wil echt nog even zeggen: Famillie & vrienden, bedankt! Bedankt dat jullie met me meefeesten, meegenieten, maar ook meedenken en meehuilen als het moet. Super!

Dikke zoen

Suus